بررسی رابطه بین سلامت اجتماعی با میزان سازگاری زناشویی در بین بانوان متاهل ساکن شهر آستارا

هدف از این پژوهش بررسی رابطه سلامت اجتماعی با سازگاری زناشویی در بین بانوان متأهل ساکن شهر آستارا می‌باشد. جامعه آماری کلیه زنان متأهل شهر آستارا به تعداد 11900 نفر بود که با توجه به فرمول کوکران نمونه آماری 373 نفر برآورد گردید. روش نمونه­گیری تصادفی خوشه‌ای می‌باشد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسشنامه استاندارد سلامت اجتماعی کییز و پرسشنامه­ سازگاری زناشویی اسپانیر می‌باشد. برای­ تجزیه و تحلیل داده‌ها، از ضریب همبستگی پیرسون استفاده­گردید نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که همبستگی مثبت و معنی‌داری بین سلامت اجتماعی و مؤلفه‌های آن اعم از انسجام اجتماعی، پذیرش، مشارکت، انطباق و شکوفایی اجتماعی با سازگاری زناشویی دربین بانوان متأهل ­ساکن شهر آستارا وجود دارد. با توجه به یافته‌ها می‌توان بیان کرد که ابعاد سلامت اجتماعی از متغیرهای اثرگذار مهم بر سازگاری زناشویی می­باشد و ضرورت برنامه‌ریزی دقیق جهت تقویت ابعاد سلامت اجتماعی را آشکار می­کند. برای تحلیل داده­ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته­ها نشان می­دهد بین ابعاد سلامت اجتماعی و سازگاری زناشویی در بین زنان متأهل ساکن شهر آستارا رابطه مثبت و معنی­داری وجود دارد. از بین متغیرهای ­زمینه­ای بین سن و فاصله سنی زوجین و بین سال­های مشترک زندگی زناشویی رابطه معنی­داری ­وجود ندارد، ولی بین سازگاری زناشویی برحسب پایگاه اقتصادی– اجتماعی زوجین تفاوت معنی­داری وجود دارد.